Współpraca recenzencka

czwartek, 4 czerwca 2020

DZIECI WYGNANE, Monika Odrobińska



Wojna kojarzy się nam przede wszystkim z wybuchami, serią z karabinu, walącymi się murami, strachem i śmiercią. To z pewnością nie jest krajobraz bezpieczny dla dzieci, ale to właśnie one niejednokrotnie wystawione były na największą brutalność i siłę wojny. Bohaterowie książki Moniki Odrobińskiej czasami nawet nie widzieli bombardowań, nie uczestniczyli w walkach, a wojenna zawierucha doświadczyła ich niezwykle mocno. Razem z rodzicami zostali zesłani w głąb Rosji, wyrwani z korzeniami, tylko dlatego, że byli Polakami. 

Monika Odrobińska wysłuchała kilkunastu osób, które jako dziecko doświadczyły wywózki do Rosji – na Syberię, tereny dzisiejszego Kazachstanu, czy Uzbekistanu. Jej bohaterowie opowiadają o tych przeżyciach z perspektywy dziecka – naiwnego, często jeszcze niczego nie świadomego i przyjmującego rzeczywistość taką, jaka jest. Ich losy są diametralnie różne, a jednocześnie bliźniaczo podobne. Tułając się po stepach, tajdze i pustyni, doświadczyli najtragiczniejszych rzeczy, widzieli sytuacje, które przeraziłby dorosłego. Udało im się jednak przeżyć – dzięki swojej sile, wytrwałości, ale też ogromnej pomocy bliskich, a często też zupełnie obcych ludzi. Chcą mówić o swoich losach, opowiadać historię swoich rodzin, przyjaciół i znajomych. Dzięki temu chcą ocalić ich od zapomnienia, ale też przestrzec kolejne pokolenia. 

 
Monika Odrobińska w pełni zaufała swoim rozmówcom. Oddała im głos i stała się jedynie cichym obserwatorem, pozwoliła im mówić i przekazać wszystko to, co przez lata tłumili w sobie. O dziwo, w bohaterach książki nie znajdziemy zgorzknienia, a w ich wypowiedziach wygrażania na los. Po wszystkich tych przejściach, każda z tych osób ma w sobie ogromne ciepło i zaufanie do ludzi. Chociaż wrócili do upragnionej Polski, okazało się, że to nie jest kraina mlekiem i miodem płynąca. Napotkali na szykany i prześladowania, nie tylko ze strony władz, ale też społeczeństwa. Mimo tego są wdzięczni losowi, że przetrwali, że wrócili i doczekali czasów wolnej Polski. 

MOJA OCENA: 9 /10

WYDAWNICTWO: Znak Horyzont
DATA  WYDANIA:  3 czerwca 2020r.
LICZBA STRON: 368


Pozdrawiam
Kasia J.

1 komentarz:

  1. To musi być bardzo ciekawa książka. Lubię takie historyczne publikacje. Często też czytając o literaturze wojennej czy dotyczącej innych trudnych okresów dziejowych, zastanawiam się, co wtedy czuły, czy myślały dzieci... Jak wyglądał ich świat. Zapisuję sobie tę książkę na mojej liście czytelniczej.

    OdpowiedzUsuń

Jestem niezmiernie wdzięczna, że zechcieliście tu zajrzeć i zostawić po sobie komentarz:)