UPALNE LATO GABRIELI, Katarzyna Zyskowska-Ignaciak

Biorąc do ręki tę książkę, tak naprawdę nie wiedziałam, czego mogę się po niej spodziewać. Nie czytałam dwóch poprzednich tomów tej serii, ale znając już nieco pióro autorki, mogłam jedynie podejrzewać, że czeka mnie ciekawie nakreślona i świetnie napisana historia.  Okazało się jednak, że rzeczywistość znacznie przerosła moje oczekiwania.:) 

Gabriela jest doświadczoną pisarką, której ostatnia powieść wywołała wielkie poruszenie w świecie medialnym. Ma za sobą skomplikowaną przeszłość, którą naznaczyła trudna relacja z matką. Stała się przez to kobietą cyniczną, nieco oschłą i zamkniętą w sobie. Gdy przeszłość zaczyna dobijać się do jej drzwi, bez skrupułów je przed nią zatrzaskuje. Nie ma zamiaru wracać do bolesnych przeżyć, odbudowywać kontaktów z dawno niewidzianą matką. Czy będzie potrafiła się przełamać i wybaczyć? Czy dostrzeże, że nie tylko jej matka jest winna? Czy zdąży się jeszcze z nią pojednać?

Katarzyna Zyskowska-Ignaciak zafundowała mi opowieść tak niesamowitą, tak bogatą i wieloznaczną, że aż trudno jest mi zebrać myśli. Fabuła tej książki nie porywa szybkością, ale śledzi się ją z zapartym tchem. Odkrywanie przeszłości Gabrieli i jej rodziny jest niezwykle pasjonujące. W tym, jak autorka buduje akcję widać wielki szacunek do czytelnika. Tu nic nie jest powiedziane wprost i zbyt wcześnie. Wszystko ma odpowiedni czas i miejsce, dzięki czemu historia układa się niczym mozaika z wielu małych , ale jakże istotnych elementów. 

Na pierwszy plan wysuwają się relacje międzyludzkie, niezwykle silne więzi, które morze zaburzyć brutalny bieg historii. To właśnie ona odciska piętno na losach bohaterów, kreuje ich świat i odzywa się w kolejnych pokoleniach. Postacie stworzone przez autorkę mają jakąś przeszłość, swoje korzenie i zostały ukształtowane przez konkretne wydarzenia. 

Głowna bohaterka jest według mnie nakreślona genialnie. To nie jest postać, którą się uwielbia od pierwszych stron, wręcz odwrotnie – raczej denerwuje i wywołuje negatywne uczucia. Kiedy jednak poznaje się motywy jej działań, całe to zaplecze, bagaż jej doświadczeń, zaczyna się na nią inaczej patrzeć. Wtedy już można wybaczyć jej ten nieco cyniczny charakter i oschłe podejście do życia. 

I wszystko to, napisane jest pięknym, żywym językiem. U Katarzyny Zyskowskiej-Ignaciak każde słowo jest przemyślane i ma swoje znaczenie, nic tu nie dzieje się przypadkowo. Dzięki temu historia nabiera jakiejś takiej subtelności i szlachetności. 

Mimo tego, iż nie znam dwóch poprzednich tomów tej serii, Upalne lato Gabrieli mnie zachwyciło. Jestem tą historią oczarowana do tego stopnia, że mam ochotę poznać wcześniejsze losy bohaterów, którzy w tej części stanowili jedynie tło wydarzeń. Takie czytanie „od tyłu” bywa naprawdę fascynujące.:)

MOJA OCENA :  9/10

·         WYDAWNICTWO : MG

·         TOM : 3

·         ROK WYDANIA : 2015

·         LICZBA STRON : 265

·       KOMU POLECAM : Oczywiście fanom tej serii:). Jeśli jednak macie ochotę na wielowymiarową, świetnie napisaną powieść, a nie znacie dwóch poprzednich tomów – nic się nie przejmujcie i czytajcie:) Ja jestem świetnym przykładem na to, że tę serię można czytać nie po kolei ;)

Za możliwość przeczytania tej książki i to w tak pięknym wydaniu dziękuję wydawnictwu MG.

Książkę dodaję do wyzwań: 

CZYTAM OPASŁE TOMISKA    

GRA W KOLORY

Kasia J.