BAT NA KOTY, Jerzy Niemczuk

Jerzego Niemczuka kojarzę jako współtwórcę serialu Ranczo. Komediowy, słodko – gorzki klimat tej produkcji niezwykle przypadł mi do gustu i miałam nadzieję, że odnajdę go też w Bacie na koty. Jednak, ku mojemu zdziwieniu z beztroskiej atmosfery serialu została tylko gorycz rzeczywistości i odległe echa  bohaterów Rancza. Byłam zaskoczona, daleko mi jednak było do rozczarowania tą powieścią;). 

Mazurskie wsie poza sezonem przywodzą na myśl wymarłe miasteczka i rządzą się swoimi prawami. Na zimę zostają tam głównie rdzenni mieszkańcy, tacy jak np. Asia, samotnie wychowująca swą trzyletnią córeczkę. Po rozwodzie teściowie łaskawie pozwolili jej zamieszkać w małej, rozpadającą się chatce, a były już mąż, zaszył się za granicą, uciekając przed długami. Życie Asi to pasmo szarości – bez perspektyw na lepsze jutro, z ciągłymi pretensjami teściów i z ogromną, dojmującą samotnością. Przypadek sprawia, że w jej sercu rodzi się nadzieja, czy jednak będzie umiała skorzystać z małych bezinteresownych przejawów dobroci?

W swej powieści Jerzy Niemczuk przedstawił plejadę niezwykle charakterystycznych bohaterów. Zaczynając od Asi, nieco nieporadnej życiowo, poprzez jej teściów, brutalnych, ograniczonych myślowo, by nie powiedzieć zacofanych, aż po tajemniczego Rafała, wszystkie te postacie wydają się być żywymi ludźmi. Autor nie bawi się w jakieś ckliwe konwenanse, wszystko mówi i pokazuje wprost. Z człowieka wydobywa jego najgorsze cechy, obnaża słabości. Nie jestem pewna, czy ludziom z nad mazurskich jezior spodoba się takie przedstawienie ich społeczności lokalnej. Pewnie wiele w tym przesady, ale według Niemczuka Mazurzy to ludzie hardzi, popędliwi, leniwi, skąpi i zapatrzeni w przeszłość. 

Książka Jerzego Niemczuka nie przestawała mnie zadziwiać do ostatniej strony. Ku mojemu zaskoczeniu, okazało się, że oprócz niesamowitej warstwy społeczno – obyczajowej, funkcjonuje w niej całkiem niezły wątek kryminalny.  Agenci specjalni, tajne akcje i mafia papierosowa – to tylko niektóre z jego elementów. 

Bat na koty, to książka, która intryguje. Nie znajdziemy tu sielskich, uroczych jak z obrazka mazurskich krajobrazów.  Na pierwszy plan wybijają się emocje i zachowania ludzi, które dalekie są od papierowych ideałów. Nie raz byłam zirytowana, zła i zbulwersowana. Przeżyłam tę książkę bardzo i czuję się nieco poturbowana wewnętrznie;). Nie chce mi się po prostu wierzyć, że świat jest urządzony według takiej bezwzględnej logiki, ale pewnie jestem naiwna…

Całe szczęście w tym natłoku gorzkich emocji Jerzy Niemczuk postanawia dać też promyk nadziei. Bezinteresowne dobro okazane drugiemu człowiekowi jest niczym świetna lokata na przyszłość – wraca do nas ze zdwojoną siłą. W brutalnym świecie wartości materialnych zdarzają się jednak gesty miłosierdzia i ludzie, którzy za swoje czyny, nie oczekują nic w zamian. To może odmienić czyjeś życie, może wyrwać z zamkniętego kręgu biedy i beznadziei. Jerzy Niemczuk zostawił mnie z całą masą emocji, ale tez nadzieją, że świat nie jest taki zły;).

MOJA OCENA :  9/10

·         WYDAWNICTWO : Wydawnictwo  Literackie

·         ROK  WYDANIA :  2014

·         LICZBA STRON : 442

·   KOMU POLECAM : Wielbicielom żywych, realistycznych powieści obyczajowych z wątkami kryminalnymi, takich które zmuszają do myślenia i silnie działają na emocje.

Za egzemplarz książki serdecznie dziękuję Wydawnictwu Literackiemu.

Książkę dodaję do wyzwań: 

 OKŁADKOWE LOVE    

GRA W KOLORY   

 KIEDYŚ PRZECZYTAM (10/30)

CZYTAM OPASŁE TOMISKA

Kasia J.