ROBERT ENKE. ŻYCIE WYPUSZCZONE Z RĄK, Ronald Reng

Nie interesuję się piłką nożną. Nazwiska kilku piłkarzy obiły mi się w prawdzie o uszy, i wiem nawet, co to jest spalony, ale głębsza znajomość z tą dziedziną sportu mi nie grozi;) Dlaczego więc postanowiłam przeczytać książkę, która ewidentnie porusza temat piłki nożnej? Odpowiedzią jest jedno słowo – depresja. Książka Ronalda Renga jest nie tylko biografią wybitnego, niemieckiego bramkarza, ale może przede wszystkim, świadectwem życia człowieka z tą przerażającą chorobą, człowieka, który przegrał z nią walkę…

Robert Enke od dziecka był postrzegany jako energiczny, entuzjastycznie nastawiony do życia człowiek. Może nieco zamknięty w sobie, ale sympatyczny i nigdy nie narzekający. Co więc się stało, że jego umysłem zawładnęła ta podstępna depresja? Na to pytanie stara się sobie odpowiedzieć autor książki, który był jednocześnie przyjacielem Roberta. Ukazuje jego życie, próbując dociec prawdy, która jednak wraz ze śmiercią piłkarza stała się już nieosiągalna. Możemy się tylko zastanawiać, snuć domysły. Niepowodzenia na boisku, niemożność poradzenia sobie z własnymi błędami, czy wreszcie, śmierć córeczki – to wszystko miało wpływ na niezwykle wrażliwą psychikę Roberta. Jak jednak musiał być przerażony, zdesperowany i zmęczony walką z rzeczywistością, że porwał się na tak drastyczny krok, by się od niej uwolnić…?

Jaką siłą musi dysponować ta choroba, aby ktoś taki jak Robert Enke zyskał pewność, że najlepszym rozwiązaniem będzie śmierć? Jaki mrok musi otaczać człowieka, żeby ktoś zdolny do tak wielkiej empatii jak Robert nie był świadomy, jak po jego śmierci cierpieć będą jego bliscy?*

Życie wypuszczone z rąk, oprócz tego, co dla mnie było w niej najważniejsze, czyli walka z depresją, ma jeszcze inny aspekt. Fragmenty opisujące mecze, czy inne kulisy piłki nożnej dla mnie były nieco nużące, jednak fani tego sportu z pewnością docenią ich kunszt. Choć trochę mnie to nudziło, nie wyobrażam sobie tej książki bez tych elementów, bo piłka nożna stanowiła kwintesencję życia Roberta Enke. Jego podporą w życiu zawodowym i prywatnym była żona – Theresa. Ta kobieta zadziwiła mnie swą siłą i determinacją. Nie przestała walczyć ani przez chwilę, do końca wierzyła w Roberta. 

Książka Ronalda Renga była dla mnie niesamowitym doznaniem. Podeszłam do niej bardzo osobiście, bo ktoś, kto był  moim całym światem także przegrał walkę z tą chorobą… Wywołała we mnie masę emocji i pomogła choć odrobinę zrozumieć, co dzieje się w głowie człowieka ogarniętego depresją. Na pewno jeszcze nie raz do niej powrócę, bo wiele słów autora dodało mi otuchy. To ważne, by temat depresji nie był zamiatany pod dywan. To współczesna choroba cywilizacyjna, która, jak się okazuje, jest śmiertelna…

Śmierć osoby cierpiącej na depresję nigdy nie jest decyzją człowieka wolnego. Choroba tak bardzo zawęża postrzeganie, że chory nie rozumie, czym jest utrata życia. Jest zdania, że to jedyny sposób, by pozbyć się choroby.  (…) Większość osób cierpiących na depresję nie chce umierać. Chce, aby mrok sterujący ich myśleniem w końcu zniknął. U Roberta Enke zapewne nie było inaczej.*

MOJA OCENA :  7/10

·         TYTUŁ ORYGINALNY :  Robert Enke. Ein allu kurzes Leben

·         WYDAWNICTWO : Sine Qua Non

·         ROK WYDANIA : 2015

·         LICZBA STRON : 394

·      KOMU POLECAM : To obowiązkowa lektura dla fanów piłki nożnej. Jeśli jednak nie interesujecie się tym sportem, ale lubicie biografie, książki oparte na faktach albo chcecie się dowiedzieć czegoś o depresji, to jestem pewna, że książka wam się spodoba.:)

 Za możliwość przeczytania książki serdecznie dziękuję wydawnictwu    Sine Qua Non.

 * Cytaty pochodzą z książki. 

Kasia J.