KLUCZ, Elżbieta Wardęszkiewicz

Lubię książki, które zastawiają mnie z uczuciem niedosytu, wprowadzają w moje myśli pewien niepokój i wywołują emocje – jakiekolwiek.;) Elżbieta Wardęszkiewicz swoją debiutancką powieścią naprawdę mnie zaskoczyła. Nie spodziewałam się, że ta książka wywrze na mnie  takie wrażenie i wywoła w mojej głowie taki zamęt;). 

Melę, bohaterkę Klucza, poznajemy jako małą dziewczynkę wychowywaną w pozornie „normalnej” rodzinie. Za drzwiami domu czekał jednak na nią ojciec, który znęcał się nad nią psychicznie i fizycznie. Zaszczepił w niej ogromnie małą wiarę we własne możliwości, poniżała ją przy każdej okazji, dodatkowo stosując kary cielesne. Temu wszystkiemu biernie przyglądała się matka… 

Obserwujemy życie Meli na przestrzeni kilkudziesięciu lat. Poznajemy jej wybory życiowe, które są mocno związane z tym, co musiała każdego dnia przeżywać w domu. Nie ustrzegła się fatalnych w skutkach decyzji i spod skrzydeł jednego tyrana, wpadła w szpony nowego – męża. Mela całe życie zabiegała o uwagę i przychylność innych. Była zawsze życzliwa i pomocna, naiwnie oczekując tego samego od innych. Najbardziej w życiu pragnęła miłości i akceptacji, a to marzenie jakoś zawsze wyślizgiwało jej się z rąk. Miała niezwykły dar przyciągania nieszczęść. Jej wrodzony pech przysparzał jej wiele trudności, ale też powodował wiele zabawnych sytuacji. :)

Forma jaką posłużyła się Elżbieta Wardęszkiewicz bardzo przypadła mi do gustu. Krótkie rozdziały, takie migawki z życia, pełne szczegółów, podkreślają realizm wydarzeń. Pierwszoosobowa narracja sprawia, że o emocjach niewiele się mówi, za to wyraźnie się je czuje. Bohaterowie są charakteryzowani z perspektywy Meli, dzięki czemu wszystko widzimy jej oczami i możemy przeżywać z nią  jej wzloty i upadki. 

Klucz to opowieść o kształtowaniu się charakteru człowieka, o tym, ile przeciwności losu musimy pokonać, by osiągnąć szczęście. Myśl płynąca z tej książki jest niezwykle smutna – w życiu zawsze jesteśmy samotni, musimy liczyć tylko na siebie…  I to jest właśnie klucz, do osiągnięcia szczęścia…

MOJA OCENA :   8/10

·         WYDAWNICTWO : Novae Res

·         ROK WYDANIA : 2015

·         LICZBA STRON : 422

·     KOMU POLECAM : Wszystkim osobom lubiącym powieści obyczajowe z mądrym, ale trudnym przesłaniem. Wielbiciele książek z wątkami psychologicznymi, również znajdą tu coś dla siebie;)

Za możliwość przeczytania książki dziękuję wydawnictwu Novae Res.

Książkę dodaję do wyzwań: 

CZYTAM OPASŁE TOMISKA 

KIEDYŚ PRZECZYTAM (5/30)

Kasia J.