CZAS KUKUŁCZYCH GNIAZD, Zbigniew Domino

Jedną z moich ulubionych książek jest Syberiada polska Zbigniewa Domino. Czytałam ją już kilka razy i chyba nigdy mi się nie znudzi, ta opowieść o losach Polaków wywiezionych w 1940 roku na daleką i bezduszną Syberię. Jej kontynuacja, Czas kukułczych gniazd, kusiła mnie już od dawna. Z drugiej jednak strony, rozpoczynałam tę książkę z wielkim lękiem – czy dorówna swojej poprzedniczce? Bardzo nie chciałam się zawieść i … mój strach okazał się w zupełności bezpodstawny.:) 

Akcja w Czasie kukułczych gniazd rozpoczyna się w chwili jej zakończenia w Syberiadzie. Bohaterowie, których znamy z poprzedniej części, wracają transportem kolejowym na ziemie polskie, przekraczają graniczny most na Bugu. Wierzą, że ich tułaczka dobiega końca… Nie dane jest im jednak wrócić na rodzinne Podole, gdyż po wojnie ono nie leży już w granicach Polski.  Dzięki opowieściom, między innymi Janka Kalinowskiego, mamy też okazję dowiedzieć się, co działo się w Czerwonym Jarze i okolicach, rodzinnych stronach Sybiraków, w czasie wojny. 

Sybiracy otrzymują przydział, by zasiedlić tak zwane Ziemie Odzyskane. Od nowa muszą się wszystkiego uczyć, próbują zadomowić się w nowej rzeczywistości, która mimo wielkich oczekiwań , wcale nie okazuje się rajem. Jak ustosunkować się do Niemców, których gospodarstwa zajmują? Jak nauczyć się żyć obok tych „oprawców”? Kto jest teraz przyjacielem, a kto wrogiem? Niepewność i lęk przeplatają się z prywatnymi radościami i smutkami.

Zbigniew Domino jest mistrzem dawkowania emocji. Nawet o najtrudniejszych sprawach, największych zbrodniach pisze w niemal neutralny sposób. Nie znajdziemy tu ckliwych opowiastek, czy przerysowanych uczuć. Te niemal chłodne opisy, wyrażone prostymi słowami przerażają bardziej, niż emocjonalne lamenty… 

Zbigniew Domino zachwyca mnie też wielkim szacunkiem do swych bohaterów. Żaden z nich nie jest anonimowy, za każdym stoi jakaś historia, która go charakteryzuje. A postaci w książce nie brakuje… Oprócz tych głównych, czyli rodzin Dolinów, Kalinowskich, czy Stolarzów, odnajdziemy tu mnóstwo bohaterów drugoplanowych. Żaden z nich nie jest tylko zwykłą, szarą masą, a rzeczywistym człowiekiem, z krwi i kości, którym targają emocje i pragnienia. 

Czas kukułczych gniazd świetnie pokazuje sytuację społeczną i polityczną w powojennej Polsce. Jest obrazem rzeczywistości przesiedleńców. Z wielką odwagą przedstawia również tragedię ludności Niemieckiej zasiedlającej Ziemie Odzyskane. Po przeczytaniu tej książki mam w głowie miliony myśli i tysiące emocji. Jestem nią równie zachwycona, co Syberiadą. Niepotrzebnie się obawiałam tej kontynuacji, bo jest naprawdę świetna.:)

MOJA OCENA :  9/10

·         WYDAWNICTWO : Studio Emka

·         ROK WYDANIA : 2012

·         LICZBA STRON : 415

·      KOMU POLECAM : Wszystkim tym, których zachwyciła Syberiada polska i chcą dowiedzieć się, jak potoczyły się dalsze losy bohaterów. Jeśli lubicie książki osadzone w czasie wojny, obrazujące ludzkie zmagania z losem, to gorąco polecam wam oba tomy: Sybariadę polską i Czas kukułczych gniazd.:)

Książkę dołączam do wyzwań:   

STARE, DOBRE CZASY

KIEDYŚ PRZECZYTAM (3/30)

CZYTAM OPASŁE TOMISKA 

GRA KOLORY (biały)

Kasia J.