ZEW KRWI, Jack London

Nie wiem dlaczego, ale w mojej świadomości Zew krwi funkcjonował, jako książka dla dzieci, a co najmniej dla młodzieży. Teraz już jednak wiem, że tak z pewnością nie jest. Brutalne, niemal naturalistyczne opisy i sięgająca aż do źródeł walka instynktów z wychowaniem, dobra ze złem, zdecydowanie nadają się raczej dla dojrzalszego czytelnika. Mimo wielkiej dawki bólu, jaką zawiera ta książka, warto się jednak z nią zmierzyć, bo niesie też w sobie piękno – przyjaźń i zaufanie. 

Czteroletni pies Buck wiedzie beztroskie życie w gospodarstwie sędziego Millera. Tu w Kalifornii klimat jest niezwykle przyjazny, dzieci i wnuki pana Millera uwielbiają Backa, a on jest poważany i kochany. Jednak ten cudowny czas zostaje przekreślony przez chciwego ogrodnika, który sprzedaje Backa handlarzom. Gorączka złota na Alasce trwa w najlepsze, a silne i umięśnione psy najlepiej nadają się do pracy w trudnych, północnych warunkach. Czy Buck przetrwa rzucony na głęboką wodę? I czy pozwoli pierwotnym instynktom przejąć nad sobą kontrolę? Byle poczuć smak mięsa w pysku, byle położyć na chwilę łeb na spracowanych łapach, byle przetrwać…

Historia Backa niezwykle zapada w pamięć. Zawsze powtarzam, że jedyne książki przy których płaczę, to te, w których opisuje się krzywdę psów. To mnie najbardziej boli i wyciska łzy z moich oczu, gdy człowiek, który miał być przyjacielem, staje się oprawcą. Tym razem nie było inaczej. Myślałam, że nie przebrnę przez opisy męczarni Backa. Jednak ta historia warta jest uronienia niejednej łzy. To teoretycznie opowieść o psach, a tak naprawdę o ludziach, o naszych słabościach, ułomnościach i strachu. Ale Zew krwi, to też piękna historia przyjaźni – trudnej, bolesnej, ale dającej nadzieję. 

MOJA OCENA:9 /10

WYDAWNICTWO: Zysk i S-ka

DATA  WYDANIA:  25 lutego 2020r.

LICZBA STRON: 172

Pozdrawiam

Kasia J.