NADZIEJA, Katarzyna Michalak

Dobrze jest czasami wrócić – do tych samych miejsc, ludzi, tych samych książek. Nie często zdarza mi się sięgać kolejny raz po przeczytaną już książkę, ale czasami robię wyjątek. ;) Tak właśnie było z Nadzieją Katarzyny Michalak. To między innymi od tej powieści zaczęła się moja przygoda z jej twórczością i byłam bardzo ciekawa, jak po latach odbiorę tę historię. No i nie ukrywam, że okładka wznowienia również niezwykle zachęca, bo znów wziąć tę książkę do ręki. 

Nadzieja, to historia pełna bólu, cierpienia, ale również niezwykłej miłości. Życie Liliany od samego początku rzucało jej kłody pod nogi – wychowywana przez ojca alkoholika i tyrana, wzrastała w poczuciu osamotnienia i pogardy dla samej siebie. Jedynym jasnym promieniem stała się dla niej przyjaźń z Aleksiejem, chłopcem prawie tak samotnym i porzuconym jak ona. Ich relacja nie są łatwe, często zamiast budować niszczą, szczególnie, że Liliana nie potrafi wznieść się ponad własny strach i cierpienie. Jednak ich bliskość, uczucie które ich połączyło staje się dla nich nie tylko przekleństwem, ale również wybawieniem, nadzieją, że gdzieś za rogiem czeka lepszy czas, szczęśliwy, spokojny dom. 

 

Liliana i Aleksiej to para bohaterów, których echa można dostrzec w późniejszych powieściach Katarzyny Michalak. Widać jednak, jak na przestrzeni lat doskonalił się warsztat tej autorki, jak potrafi budować dużo bardziej złożone postacie, o wiele bardziej wielowymiarowe historie. Nadzieja jest trochę taką bajką dla dorosłych, opowieścią w której w prawdzie istnieje zło i stanowi ono zagrożenie, ale to ostatecznie dobro wygrywa. Uwielbiam powieści Katarzyny Michalak właśnie za to, za ten powiew nadziei, to lekkie oderwanie od rzeczywistości, oszołomienie nadmiarem wrażeń i emocji. 

MOJA OCENA:  8/10

WYDAWNICTWO: WM

DATA  WYDANIA:  18 lipca 2019r.  (wydanie II)

LICZBA STRON: 320

Pozdrawiam

Kasia J.