PROMYK SŁOŃCA, Katarzyna Michalak

Sięgając po książki Katarzyny Michalak mniej więcej wiem, czego się spodziewać. Liczę na optymistyczną, pełną ciepła opowieść, ale też niepozbawioną dramatycznych wydarzeń i bolesnych zwrotów akcji. Tym razem jednak byłam naprawdę zaskoczona…

Wydaje się, że w Sennej, trójce przyjaciół wreszcie wszystko zaczyna się układać. Jednak spokój jest tylko pozorny i krótkotrwały, bo nad głowy Nataniela, Marty i Mateusza nadciągają czarne chmury. Ich jedynym szczęściem i radością jest mała, porzucona dziewczynka, która w ich życie wprowadza mnóstwo uśmiechu i ciepła. A reszta świata zaczyna się jednak chwiać w posadach. 

Tym, co najbardziej zaskoczyło mnie w Promyku słońca, to ból i gorycz, jaka z niego promieniuje. Nie zrozumcie mnie źle, to wcale nie jest wada tej książki. Nie jest ona po prostu tak słodko-różowa i optymistyczna, jest bardzo gorzka. Mimo, że bohaterów spotykają dobre rzeczy, tak naprawdę nic się nie układa, ciągłe komplikacje tylko dodają im trosk. Moje odczucia, co do tej książki, mogą też wynikać z nietypowej, jak na Katarzynę Michalak kreacji kobiecych postaci. Musimy się nieźle naczekać, by spotkać tu taką typową sympatyczną, niemal bez wad bohaterkę. Każda z nich ma bowiem sporo na sumieniu i dominują tutaj te niemal opętane złem. 

Wszystko to składa się na powieść, która niezwykle wciąga czytelnika, pozostawia go jednak z pewnego rodzaju niedosytem, ale też niepokojem, że dobro może jednak nie zawsze zwyciężyć. Całe szczęście jest jeszcze trzecia część tej serii, która mam nadzieję ukoi moje zbolałe i zdruzgotane serce, po tym ekstremalnym zakończeniu Promyka słońca.

MOJA OCENA:  7/10

WYDAWNICTWO:  Znak Literanova

DATA  WYDANIA: 19 lutego 2018r.

TOM: 2

LICZBA STRON: 320

Pozdrawiam

Kasia J.